Studimi I Emocioneve Në Kafshë - Sa Komplekse Janë Ato?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. E modifikuara e fundit: 2023-12-17 03:14

Shumica e pronarëve të kafshëve shtëpiake përgjigjen në pyetjen "A kanë kafshë emocione?" me një theksim "Po, sigurisht!" Për ata prej nesh që jetojnë ngushtë me kafshët, kjo përgjigje duket aq e vetëkuptueshme sa mund të tundohemi të heqim dorë nga pyetja, por është e rëndësishme të kujtojmë se shumë njerëz nuk ndihen si ne.

Kërkimi shkencor mbi emocionet e kafshëve është i rëndësishëm, jo vetëm sepse rrit kuptimin tonë për jetën e brendshme të kafshëve, por gjithashtu sepse shërben për një kujtesë të rëndësishme se ne jemi përgjegjës për mirëqenien fizike dhe mendore të kafshëve nën kujdesin tonë.

Tri studime u botuan kohët e fundit duke parë xhelozinë në qen, optimizmin tek minjtë dhe ndjeshmërinë tek derrat:

Xhelozia përshkruan mendimet dhe ndjenjat negative të pasigurisë, frikës dhe ankthit që ndodhin kur një interloper kërcënon një marrëdhënie të rëndësishme. Xhelozia kërkon aftësinë njohëse për të përcaktuar vetëvlerësimin dhe për të peshuar kërcënimet e rivalit.

Në një studim nga Harris et al. (PLoS One, 2014), shkencëtarët përshtatën një paradigmë nga studimet e foshnjave njerëzore për të ekzaminuar xhelozinë tek qentë shoqërues. Ata kishin njerëz me vëmendje të bujshme mbi objektet, njëra prej të cilave ishte një qen i mbushur me pamje realiste që leh dhe rënkoi, përpara qenve të tyre shoqërues. Ndërveprimet dhe përgjigjet e qenve u regjistruan dhe u analizuan. Pothuajse të gjithë qentë e shtynin ose qenin e mbushur ose pronarin dhe pothuajse një e treta u përpoqën të hynin midis objektit dhe pronarit të tyre.

Në mënyrë domethënëse, ata nuk i shfaqën këto sjellje në të njëjtën shkallë kur objekti i dashurisë nuk ishte si qeni. Autorët thonë se rezultatet i japin besim nocionit që qentë, si njerëzit, përjetojnë xhelozi.

Në kulturën popullore, lumturia dhe e qeshura mendohej se ishin unike për njerëzit, edhe pse shkencëtarët që datojnë që nga Charles Darwin kanë dokumentuar vokalizime të ngjashme me të qeshurat në shimpanzetë dhe majmunët e tjerë të mëdhenj. Tani, ne po zbulojmë se e qeshura nuk është e kufizuar në primatët.

Në një artikull të vitit 2012 nga Rygula et al., Të titulluar "Mirat që Qeshin Janë Optimistë" (PLoS One, 2012), shkencëtarët ishin në gjendje të nxisnin vokalizime specifike, të ngjashme me të qeshurat, kur ata i nënshtruan minjtë në trajtimin dhe gudulisjen e gjallë. Ata zbuluan se gudulisja prodhonte emocione pozitive dhe minjtë kishin më shumë të ngjarë t’i afroheshin dorës së një kontrollorësh kur krahasoheshin me ata minj që merreshin vetëm me ta.

Ndjeshmëria është aftësia për të njohur dhe reaguar ndaj emocioneve që po përjeton një tjetër. Një artikull nga Reimert et al. (Fiziologjia dhe Sjellja, 2013), lidhën një sërë sjelljesh te derrat me ngjarje pozitive (ushqim dhe strehim në grup) dhe negative (izolim shoqëror). Ata demonstruan se një sjellje pozitive në një derr kishte një efekt pozitiv në derrat e afërt. Në mënyrë të ngjashme, derrat që shfaqin sjellje negative ndikuan në derrat përreth.

Efektet nuk ishin të kufizuara vetëm në sjellje të dukshme, pasi nivelet e kortizolit (d.m.th., hormoni i stresit) në pështymën e derrave konfirmuan gjendjen e tyre emocionale. Derrat po demonstronin ndjeshmëri ndaj shokëve të tyre të penës, një koncept që u kërkonte atyre të kuptonin emocionet e atyre përreth tyre.

* Pjesë të ribotuara me lejen e Institutit të Mirëqenies së Kafshëve.

Dr. Jennifer Coates